Afwezigheid van kleur

In mijn reis als schilderkunstenaar ben ik tot het besef gekomen dat kleur, hoewel een krachtig middel, niet onmisbaar is voor het overbrengen van de ervaring van de werkelijkheid. Door jaren van verkenning heb ik ontdekt dat het verwijderen van kleur kijkers in staat stelt dieper door te dringen tot de essentie van het landschap, en om op een dieper niveau verbinding te maken met de waarheid ervan.
 

Ik heb waargenomen dat onze perceptie, met name door het gezichtsvermogen, zich vaak richt op selectieve elementen, waarbij vaak de voorkeur wordt gegeven aan hoog contrast en fijne details. Met dit in gedachten heb ik een methode ontwikkeld die steunt op deze belangrijke componenten: hoog contrast, ingewikkelde details, en het samenspel van licht en schaduw.
 

Schilderproces
 

Mijn proces begint met een wit hardboard, waarop ik een laag zwarte verf aanbreng. Vanaf dit verduisterde doek onthul ik geleidelijk het beeld door het zwarte pigment op te tillen, waardoor het licht organisch naar buiten komt. Deze techniek geeft het resulterende werk een unieke lichtsterkte, alsof het licht zelf uit het schilderij straalt. Het stelt me ook in staat om nauwkeurige details en scherpe contrasten te creëren, essentiële elementen in het proces van waarneming.
 

Ik werk voornamelijk vanuit mijn verbeelding, vooral bij het focussen op landschappen. In plaats van het schilderij star naar een vooraf bepaald resultaat te sturen, hanteer ik een flexibele aanpak. Terwijl ik een algemene visie heb van het gewenste resultaat, blijft de uitvoering flexibel, geleid door de spontane opkomst van elementen op het doek. Net zoals we vormen waarnemen in wolkenformaties, laat ik het landschap zich binnen deze fundamentele vormen onthullen. Zodra een schijn van samenhang naar voren komt, gebruik ik potloden en krassers om de opkomende beelden te accentueren en verfijnen.
Soms voelt het alsof het schilderij zelf een sturende rol aanneemt in het proces. Om dit organische ontvouwen te vergemakkelijken, is het cruciaal om overmatige controle te vermijden en in plaats daarvan de geest vrij te laten stromen. Vaak gaat het schilderij in onverwachte richtingen voordat het zich in zijn uiteindelijke vorm nestelt.
 

Bossen en ruimte
 

Verschillende van mijn schilderijen stellen bossen voor, maar hun ware onderwerp is ruimte. Deze schilderijen nodigen kijkers uit om zich onder te dompelen in de ruimtes die ze creëren, en om de typisch dualistische perceptie van de werkelijkheid te overstijgen waarbij een onderwerp een object observeert. Technieken zoals het bewust ontbreken van kleur, wat ambiguïteit bevordert, samen met ingewikkelde krassingen, dienen om de raadselachtige aard van de wereld over te brengen.
Deze schilderijen bevatten details op de voorgrond, zoals een kikker of een uil, zoals te zien is in de twee schilderijen die tentoongesteld zijn op de RA Summer Show. Bovendien bevatten ze een perspectief dat de blik van de kijker naar verre elementen leidt. Ik voel dat het bieden van deze ervaring van extreme nabijheid en extreme afstand de kijker aanmoedigt om de wereld in haar complexiteit waar te nemen, en om de onderlinge afhankelijkheden te erkennen die onze realiteit delen, en zo de deur te openen naar nieuwe mogelijkheden en manieren van zijn in de wereld.

Deze schilderijen zouden kijkers moeten aanmoedigen om los te laten, om zich over te geven aan de uitgestrektheid van de ruimte, zowel de directheid van wat dichtbij ligt als de grootsheid van wat zich verder bevindt, en om opnieuw verbinding te maken. Deze herverbinding tussen onszelf en de wereld belooft diepe vrijheid en bevrijding.